Van overleven op straat naar de middelbare school
Lees verder
Louise is Hondurees. In een land met een zeer sterke machocultuur is het niet gebruikelijk voor een tienermeisje om een beroep te kiezen dat gewoonlijk voor mannen wordt beoefend, maar Louise schuift stereotypen aan de kant en volgt haar interesses met trots. In april 2021 is ze gestart met de lasopleiding in de werkplaats binnen ons programma op de Rancho Santa Fe in Honduras. “In het programma van WereldOuders krijgen we allemaal een formele opleiding. Maar we nemen ook deel aan een beroepswerkplaats om ons te helpen technische vaardigheden te ontwikkelen. We kunnen kiezen uit timmeren, elektriciteit, schoenen maken, kleding maken, uiterlijke verzorging, huishoudkunde en lassen. Eerder in 2021 kreeg ik de kans om een week in elk van de verschillende workshops te proberen om te zien welke het beste bij mij zou passen. Ik koos voor technisch lassen. Het is mooi en leuk en ook heel creatief.”
Louise komt uit een groot maar arm gezin. Na de dood van haar vader had haar moeder heel veel moeite om de eindjes aan elkaar te knopen. Er was nauwelijks te eten en de kinderen gingen niet naar school. Ook had Louise gedragsproblemen. Toen zij acht jaar was kwam ze uiteindelijk na vele omzwervingen met haar vijf broertjes en zusjes bij ons wonen. “Ik vond een plek waar ik kon studeren, een veilige plek om te leven, gezondheidszorg, lekker en gezond eten, empowermentworkshops voor meisjes: zoveel dingen waarvan ik niet wist dat ik er recht op had. En hier ben ik vandaag,” lacht ze
“Tijdens mijn lessen leer ik over strategisch meten, zodat ik de benodigde stukken kan snijden en structuren kan verbinden door middel van verschillende lastechnieken. Waar ik het meest van geniet is de laatste fase van het proces, namelijk stukken aan elkaar lijmen en de vonken uit het gereedschap zien komen. Het is spannend, maar ik ben altijd voorzichtig, “Ik vind het leuk om problemen op te lossen en te kijken hoe ik dingen kan repareren. Het geeft zoveel voldoening,” zegt Louise glimlachend, terwijl ze het veiligheidsprotocol doorneemt met haar opleider, die haar vandaag verschillende toepassingen van de soldeerbout zal laten zien. Tot nu toe heeft ze haar vaardigheden gebruikt om dingen voor haar familie te repareren, zoals de deur van haar oudere zus.
Ik vond een plek waar ik kon studeren, een veilige plek om te leven, gezondheidszorg, lekker en gezond eten, empowermentworkshops voor meisjes: zoveel dingen waarvan ik niet wist dat ik er recht op had.
Heel weinig meisjes doen deze opleiding, maar ik wilde het echt doen. Buiten de workshop om houdt Louise van dansen en Latijns-Amerikaanse muziek. Ze houdt ook van honkbal, wiskunde en chilaquiles eten met haar WereldOuders/NPH familie “Dit is een thuis waar ik liefde en zorg ontvang. Ik ben zo dankbaar voor de hulp die ik krijg.”
Op een dag zou ik graag in mijn eigen huis willen lassen en misschien mijn eigen werkplaats hebben.
Voelt Louise zich een rolmodel voor meisjes van haar leeftijd? “Het is iets waar ik nooit over heb nagedacht voordat mensen me begonnen te vragen, maar als mensen zien dat ik de weg vrijmaak voor andere meisjes van mijn leeftijd, ben ik blij dat ik dat doe en kansen creëer voor andere meisjes.”